PÁXAROS

CANTA, AVE FIDEL E CANTA

Canta, ave fidel e canta

no ramaxe inefabre do meu corpo

namentras caen do sono,

manuscritas,

as follas do silenzo.

A paixón do teu canto seña sempre

medida para o eterno.

MEMORIA

Memoria,

memoria de outas azas

é iste dór seguro dos costados

que me acompaña:

son istas mans que voltixean sempre

desesperadas:

ista luz que vai caindo dos meus ollos

partindo en dous a chama.

Ai! A chama interior que libra ao voo

do terribre destiño de unhas azas.