DÚAS FONTES

FONTIÑA AO PÉ DO MEU SONO

Fontiña ao pé do meu sono

manas e cantas

arrolos de ágoa:

mana o meu sono,

contigo canta

e tristementes perde

outura e baixa.

Escorres no pó a túa

imaxe crara:

o sono vaise contigo:

deixas as bágoas.

Como unha pinga esquecida

da fonte

que chora e canta,

seña eisí a miña vida,

seña eisí a miña i-alma.

COMO DEITA O TEMPO

Como deita o tempo o meu segredo

do mañán para sempre

feito de onte, eterno!