A Moisés Álvarez, O’ Farril

Mariñeiro, mariñeiro

que volves do mar ceivado:

toma do meu milgranado

a eito de señardade.

- Ei de beber en Arcade.

Escoita no meu camiño

que ouricela solermiño

mar amor, a caracola.

- Perdín no mar a buxola.

Mariñeiro aloumiñado

cos ruivéns das tempestades,

cólheme nas craridades

do meu laio silandeiro.

- Teño as redes no arriero.

A augama do meu degaro

navega o seu desamparo

nunca ardida singladura.

- Non fago do mar xeitura.

Mariñeiro, mariñeiro

que levas ancra broslada,

esperarei a alborada

na bouza do cabadelo.

- Vou a ilha do castelo.

Pra outura que o vento arela

broslarei na tua vela

móxenas do meu castigo.

- Levo o meu amor conmigo.

Mar mariñán mariñeiro

ao pé da noite ascendida

dorna de tebra ferida

son mar amor do teu norte.

- Adeus vou coa miña morte.